Rem Tenē Episodion Quinquāgēsimum et Septimum: Versipellis!
Rem Tenē Episodion Quinquāgēsimum et Septimum: Fābula Versipellis
Hello all! Welcome to Rem Tenē: a Latin podcast using comprehensible input to help beginner and intermediate learners of Latin acquire the language in a fun and compelling way. The transcript for this episode can be found in the episode description where you can follow along. Remember that we will speak twice in the episode: once slowly with words and phrases occasionally defined in English and again at a more natural speaking speed and no definitions If you enjoy this, you can support us on Patreon at Latinitas Animi Causa for the cost of only a cup of coffee per month. The link is in the description! Although everything on this podcast will be free, your support is what allows us to do what we do. *Remember to leave a rating and review to help others find this podcast more easily!* Thanks for joining us and enjoy the episode!
Sat nūgārum; ad rem!
Salvēte sodālēs! Haec seriēs est Rem Tenē! Est seriēs sermōnum Latīnōrum ad linguam Latīnam discendam. Mihi nōmen est Andrēās et hodiē vōbīs fābulam horrificam narrāre volō!
Haec fābula quam vōbīs narrātūrus sum, prīmum est scripta ā Petrōniō in librīs suīs Satyricōn. Formam huius fābulae simplicem vōbīs iam narrō. Hanc fābluam et prīmā persōnā narrō. Estisne parātī?! Incipiāmus.
“Comitēs, servus ōlim fuī. Cum servīrem, in vīcō parvō habitābam. Quādam nocte, ego et comes meus ad rēs inveniendās exiimus. Comes meus miles fortis erat. In viā longā ambulābāmus. Lūna lucēbat tamquam merīdiē. Inter monumenta ambulābāmus et comes meus ad stēlās ambulāvit. Ego exspectāns cantābam et stēlās numerābam. Ut respēxī ad comitem, ille nūdus erat! Sē exuit et omnia vestīmenta in viā posuit! Quid est hoc?! Stō tamquam mortuus. Ille circummīnxit vestīmenta sua! Fūfae. Et, comitēs, subitō lupus factus est! Nōlīte mē iocārī putāre! Seriō dīcō! Postquam lupus factus est, ululāvit et in silvās fūgit! Nesciēbam ubi essem! Deinde ad vestīmenta ambulāvī ad ea tollenda sed lapidea erant! Fere moriēbar timōre!
Ad amīcae vīllam fūgī et cum intrāvissem sudābam prōrsus et oculī mortuī erant. Tum amīca sīc mihi narrāvit: “Sī anteā vēnissēs, caedem vīdissēs! Lupus enim vīllam intrāvit et omnia animālia interfēcit tamquam lānius. Servus noster eum lanceā vulnerāvit dum fugiēbat. Cum hoc audīvissem, oculōs amplius caludere nōn potuī. Ad viam et stēlās rediī, nihil invēnī nisi sanguinem.
Domum rediī et ibi erat comes meus. In lectō iacēbat tamquam bōs. Medicus collum eius cūrābat. Ille vulnerātus erat…
Stātim intellēxī eum esse versipellem nec posteā pānem cum eō comedere potuī. Nōn mentior, comitēs. Nōn mentior.
(Post prīmam vīcem: bene; iterum tōtam rem dīcam celerius et sine vocābulīs Anglicīs)
Bene, satis est. Haec hodiē habuī quae dīcerem! Quae est bestia tibi acceptissima? Nōbīs scrībre potestis aut infrā aut apud situm nostrum habesnelac.com/contact. Volumus audīre respōnsa vestra ergō scrībite! Grātiās vōbīs agimus quod nōs loquentēs audītis et, ut semper, patrōnīs nostrīs apud Patreon quam maximās grātiās agimus! Sī vultis fieri patrōnī nostrī, īte ad ligāmen quod infrā positum est. Spērāmus fore ut hoc episodion vōbīs placeat! Curāte ut in proximum valeātis! Et mementōte: Rem tenēte, verba sequentur.
